Waarom smaakte dit biertje toch zo lekker?
De stemming is vreemd, je kent dat wel alles gaat niet zo en andere mensen halen je uit ‘dein Schwingung’ zeggen we hier in Duitsland, uit je normale staat van zijn uit je trilling. Zo was het die dag ook. Maar iedereen was nu weg en we waren weer samen, Ik zei, “ kom we gaan zwemmen” “ Goed idee” zei Heike gelijk. Ze gooide snel wat zwemkleding in een tas. Ik moest ook nog snel wat doen maar binnen enkele minuten ware we onderweg. Het was schitterend onderweg. Ik hou er van als de door de zon verlichte bomen zo verzadigd groen tegen de blauwgrijze achtergrond afsteken. Ook de graanvelden gaven een haast letterlijke gouden glans af. Je kon het vocht in de lucht zien hangen , alles in de verte werd blauwer en waziger alsof je door duizenden uit azuur blauwe mini-druppeltjes opgebouwde gordijnen keek. Door de airco in de auto merkte we niets van het drukkende weer buiten. Toen we aankwamen bij de Freilingersee reden we naar de achterkant van het meer waar we nog niet waren geweest, waar we een gratis plekje op een bijna lege parkeerplaats vonden.
We stapte uit de auto in een wereld van hitte zon en stof. Ik vroeg Heike of ze een biertje had ingepakt. “Nee, maar daar heb ik ook net zin in” zei ze. “Ach is niet zo erg” zei ik. Heerlijk is het als je weet dat zij zich niet schuldig voelt, omdat dit ook niet hoeft. Er zijn geen nare gevoelens en bijgedachten we hebben gewoon beide geen bier mee gebracht en that’s it.
We liepen verder naar het meer, halverwege plofte er grote dikke regendruppels in het droge zand, We juichten, want wat is er lekkerder dan zwemmen in de regen? Verder op het pad zag je mensen vanuit de richting van het meer wegrennen en beschutting zoeken. Het werd al glad op het pad, maar zo snel we konden daalde we af richting het meer.
We wilde zo snel mogelijk in het water. Dus bij het eerste strandje, wat er meer uit zag als een uit boomwortelen gemaakt trappetje trokken we onze kleding uit en dompelde we ons in het water.
Strak tegen een wortel van het trapje lag een bierflesje zonder etiket een dus beetje gecamoufleerd. Onze voorgangers waren het vergeten. Je eerste gedachte is dan natuurlijk, dat het ook wat anders kan zijn dan bier in het flesje. Maar de kroonkurk was onbeschadigd en verraadde samen met de fles dat het om een Kolsch biertje ging. Dus deze in de koelte van het meerwater gelegd.
Het water was blauwer en helderde dan verwacht en met je hoof net boven water was het prachtig om te zien hoe de druppels op het water insloegen. Kleine torentje rezen op als de krater inslag van de druppel op te vullen. Als het harder regende ontstonden er ook bellen die dan tussen de druppels zich een weg zochten. Verder weg ontstond een soort nevelachtige baan als een horizon op het water. Door de zon kwam er ook regenboog die misschien 20 meter van mij vandaan uit het water op dook en met een 5 meter hoge boog weer in het water dook. Het was prachtig.
Ik nam de tijd om alles in me op te nemen. Het zal waarschijnlijk wel in één van mijn schilderijen opduiken. Ik realiseerde me dat ik de rust had om het echt in me op te nemen. Vroeger ging je op vakantie en zag je mooie dingen maar hoe vaak had ik dan toch geen rust om er van te genieten? Zat ik met mijn hoofd ergens anders. Met mijn gedachten in mezelf gekeerd over het werk, of je flitste van het mooie wat je zag naar je gedachten over het werk en weer terug. Van het fijne gevoel naar het mindere of zelf zorgelijke, angstig slechte gevoel, van warm naar koud.
Nu kon ik echt genieten, geen andere gedachte dan, oh, wat mooi, oh, wat fijn, tot momenten van helemaal niets… Nog iets om mee te nemen in de We, Myself and Live Holidays die we aan het organiseren zijn.
Toen we terug gekomen bij de auto in een handdoek gewikkeld, nam het sissend openen en de reuk van een heerlijk biertje de eventuele laatste twijfel over de inhoud weg. En we genoten van een van de lekkerste biertjes ooit.
Zo simpel kan het leven zijn. En hoe meer we ons aan de Law of Attraction over geven hoe meer we van deze momenten hebben. Het leven hoeft geen gevecht te zijn, maar je moet de moed hebben je over te geven. Te luisteren naar je hart. Follow the Fun. Want doen we niet alles omdat we denken dat we er gelukkig van worden? Waarom dan niet gewoonweg gelukkig zijn en die dingen die we (m̶o̶e̶t̶e̶n̶) willen doen, doen?
Héééhhh Beer,
Why did this beer taste so good?
There is a strange mood hanging in the air, you know that feeling when nothing is going your way and other people take you out of “dein Schwingung” we say here in Germany, out of your normal state of being out of your vibration. So, it was such a day. But everyone was gone now and we were together again, I said, “Let’s go swimming” “Good idea” Heike said right away. She quickly threw some swimwear into a bag. I also had to do somethings, but within minutes we were on our way. It was wonderful on the road. I love it when the sun-lit trees stand out so saturated green against the blue-gray background. The wheat fields also gave off an almost literal golden shine. You could see the moisture in the air, everything in the distance became bluer and hazier, as if you were looking through thousands curtains made from azure blue mini-droplets. Because of the airconditioning in the car we didn’t feel the thick hot air outside. When we arrived at the Freilingersee we drove to the back of the lake where we hadn’t been before, where we found a free spot in an almost empty parking lot.
We got out of the car into a world of heat, sun and dust. I asked Heike if she packed a beer. “No, but I wish I had” she said. “It’s OK” I said. It is wonderful when you know that she does not feel guilty, because she don’t have too. There are no bad feelings and thoughts, we just didn’t bring any beer and that’s it.
We walked on to the lake, halfway, big thick drops of rain plopped into the dry sand, We cheered, because what could be better than swimming in the rain? Further up the path you could see people running away from the lake and seeking shelter from the heavy rain. It was getting slippery on the trail, but as fast as we could we descended towards the lake.
We wanted to get into the water as soon as possible. So at the first beach, which looked more like a stepladder made from tree roots, we took off our clothes and immersed ourselves in the water.
A bit camouflaged,tight against a root of the stairs was, a beer bottle without a label. Our predecessors had forgotten it. Your first thought is of course that it could be something else then beer in the botle. But the crown cap was undamaged and, together with the bottle, suggested that it was a Kolsch beer. So I put it in the cool water of the lake.
The water was bluer and clearer than expected and with your head just above the water it was beautiful to see the drops hit the water. Small turret rose as the crater impact to fill the drop. When it rained harder, bubbles formed that then found their way between the drops. Further away, a kind of mist-like path formed like a horizon on the water. The sun also brought a rainbow that emerged from the water maybe 20 meters away from me and dove back into the water with a 5 meter high arc. It was beautiful.
I took the time to take it all in. It will probably show up in one of my paintings. I realized I had the tranquility to really take it in. On holidays I saw beautiful things, but how often did I not have the ease and quietness to enjoy them? My head was elsewhere. With my thoughts turned inwards , thinking about work, or I flashed back and forth from the beauty I saw and my job. From the pleasant feeling to the lesser or even worrisome, anxiously and bad feeling, from warm to cold.
Now I could really enjoy myself, no other thought, just thoughts like maybe oh, how beautiful, oh, how nice, until moments of thinking nothing at all… Another thing to include in the We, Myself and Live Holidays that we are organizing.
When we got back to the car and sat there wrapped in a towel, the hissing opening and the smell of a delicious beer took away any last doubt about its contents. And we enjoyed one of the best beers ever.
Life can be that simple. And the more we surrender to the Law of Attraction the more of these moments we have. Life doesn’t have to be a struggle, but you have to have the courage to surrender. To listen to your heart. Follow the Fun. Don’t we do everything because we think it will make us happy? Then why not just be happy and do those things we (m̶u̶s̶t̶) want to do?
Reacties